'Ik sprong een gat in de lucht'

Hadden ze brute pech of bleek het achteraf bekeken een geschenk? Vier jaar geleden stapten deze dappere meisjes en jongens als eersten aan boord van de vierjarige bachelor Verpleegkunde. De verlenging van de opleiding (van drie jaar naar vier jaar) was nodig om aan de Europese stagenormen te voldoen en om de uitdagingen van de moderne gezondheidszorg het hoofd te bieden. Hun vaart was niet altijd behouden. Van de beloofde stagevergoeding kwam niets in huis, al keurde minister Weyts op 2 juli een eenmalige premie van 1000 euro goed als vergoeding voor de gemaakte onkosten. Als toemaatje kregen onze vierdejaars er nog een pandemie en een lockdown bovenop en vaak stonden ze zelfs mee in de frontlinie van die strijd. Toch stappen ze opvallend vastberaden en gelouterd aan land, klaar om de wereld te veroveren. In totaal stuurt Thomas More dit jaar zowat driehonderd verpleegkundigen het werkveld in. Wij polsten bij een aantal van hen naar lief en leed in de afgelopen jaren. Een negental portretjes van jonge wereldverbeteraars. Wie zei ook weer dat de jeugd geen idealen meer heeft?

Het is een mooi en bont gezelschap: Delphine, Anton, Katrien, Machteld, Helena, Maxime, Jolien, Mathieu en Mathilde. We legden deze kleppers deze vragen voor:

• (1) Waarom koos je voor verpleegkunde?
• (2) Wat vond je van dat vierde jaar?
• (3) Waar liep je eindstage?
• (4) Hoe verliep jouw lockdown?
• (5) Wat was jouw mooiste moment?
• (6) Hoe ziet ​ de toekomst eruit?

Dat ze uit idealisme aan de opleiding begonnen zijn, dat spreekt vanzelf, maar dat hun idealen intact zijn gebleven, dat is toch wonderbaarlijk.

Over de meerwaarde van een extra vierde jaar zijn de meningen verdeeld. 'Een dubbel gevoel'. Er was een stagevergoeding beloofd, maar voor deze nieuwkomers was de verdiende compensatie voor dat extra bachelorjaar helaas nog niet weggelegd. De op de valreep toegezegde premie van 1.000 euro is uiteindelijk een niet meer dan terechte vergoeding voor gemaakte onkosten. Zeker is dat de vierde fase in 2019-2020 nog een proefversie was met de gebruikelijke kinderziektes en dat 'het nog niet allemaal op punt stond', maar toch waren de lange stages 'leerrijk' en vinden de kersverse verpleegkundigen dat ze meer body en inhoud kweekten als zorgverlener.

En dat was zeker het geval als ze tijdens de coronacrisis tijdens hun eindstage in de vuurlijn stonden, onze 'helden' doorstonden die vuurdoop met glans, al voelden ze zich ​ soms ook machteloos en stonden ze voor hartverscheurende dilemma's. 'Een hevige ervaring in vreemde omstandigheden', aldus Anton.

Als mooiste moment kozen ze vaak voor hun buitenlandse avonturen die hen naar alle hoeken van de wereld voerden, naar Noorwegen, Tanzania, Maleisië ... maar ook voor de dankbaarheid en liefde die ze van hun patiënten kregen en natuurlijk hun moment de gloire, de ontlading na vier jaar hard labeur. 'Ik sprong een gat in de lucht', zegt Mathilde. 'Eindelijk een volwaardig verpleegkundige'.

Het extra (zware) jaar heeft hen er in elk geval niet van weerhouden om met volle moed aan hun nieuwe leven in de zorg te beginnen. Want werk vinden is geen probleem. Integendeel. Het contract ligt doorgaans al op hun stageplek voor hen klaar. Soms is er zelfs keuzestress. 'Het is eigenlijk een luxeprobleem', zegt Jolien. 'Het aanbod aan werksettings is zo groot, dat het moeilijk kiezen is.' Sommige mikken nog wat verder met hun studies, en beginnen nog aan een banaba of een master. Het komt goed met de zorg!

Op 2 juli keurde minister Weyts een eenmalige vergoeding van 1.000 euro goed voor de verpleegkundigen die dit jaar afstuderen. Hij beloofde ook een 'structurele oplossing' in de vorm van een vergoede stage voor de volgende lichtingen.

Delphine Versyck (23) - Campus De Vest Mechelen

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. Ik wou iets bijdragen tot de maatschappij, iets praktisch. Ik een zorgzaam persoon en dat wilde ik ook in mijn werk tot uiting brengen. Verpleegkunde leek me daarvoor de meest geschikte opleiding.
2. Mijn vierde jaar. Ik heb mezelf nog meer kunnen ontplooien als verpleegkundige en mijn verantwoordelijkheidszin en klinisch redeneren zijn aanzienlijk verbeterd. Dankzij die zes maanden stage voel ik mij klaar om in het werkveld te stappen.
3. Mijn eindstage. Ik deed mijn eindstage op de pediatrie in het UZA. Zo kon ik al mijn leerkansen benutten. De laatste 6 weken ging ik zelfstandig aan de slag, maar mocht ik nog steeds rekenen op de ondersteuning van de mentoren op de dienst. Zo kon ik, op eigen benen, maar in alle vertrouwen, mijzelf ontplooien tot een volwaardige verpleegkundige. 
4. Mijn lockdown. Ik heb het geluk gehad dat ik mijn stage kon verderzetten tijdens de lockdown. Ik heb me dus niet verveeld. Verder veel gezoomd met vrienden en vriendinnen. 
5. Mijn topervaring. De stage in Tanzania. Daar heb ik zes weken kunnen proeven hoe er als verpleegkundige gewerkt wordt in de Tanzaniaanse cultuur. Zo hebben we zelfs kunnen ervaren hoe het is om zelfstandig bevallingen uit te voeren in primitieve omstandigheden. Tanzania zelf is buitengewoon, de safari's waren adembenemend. Een echte aanrader!
6. Mijn toekomst. Ik heb reeds een jobaanbieding gekregen op de pediatrie in het UZA en die kans heb ik met beide handen gegrepen. Door mijn eindstage en de goede begeleiding intern en extern, hebben ze mij vanaf het begin van de stage kunnen warm maken voor deze dienst.

Anton Hulselmans (22) - Campus Turnhout

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. ​ De vele mogelijkheden en de verscheidenheid van de job. Ik had voor mijn studie al mogen ervaren hoe het is om voor mensen te zorgen, en dit gaf zoveel voldoening dat ik hierin verder wou gaan.  

2. Mijn vierde jaar. Het vierde jaar was nog niet op punt gesteld. Veel mooie vakken, maar een pakket dat zeer zwaar viel. Ik ben er ​ wel van overtuigd dat ze onze feedback hebben meegenomen om er volgend jaar een mooi geheel van te maken. De vakken en zeker ook de lange stages zorgden ervoor dat ik me nu nog meer dan op het einde van het derde jaar klaar voel voor het werkveld. 

3. Mijn eindstage en 4. Mijn lockdown. Ik deed mijn eindstage op de intensieve zorgen in AZ Turnhout. Deze stage startte vier weken voor de coronacrisis en duurde in totaal 13 weken. Door de crisis werd mijn leerproces op de afdeling in de war gestuurd. Ik moest heel snel zeer zelfstandig voor instabiele COVID-19 patiënten zorgen en kreeg de verantwoordelijkheid over mijn eigen patiënt(en). Dit allemaal natuurlijk onder de leiding van een verpleegkundige. Maar omdat die zelf altijd zeer druk bezig was, kreeg ik veel vrijheid. Het was een hevige ervaring in vreemde omstandigheden maar het heeft me wel de bevestiging gebracht dat intensieve zorgen echt mijn ding is. 

5. Met mooiste moment? Moeilijke vraag. Als ik moet kiezen is het mijn buitenlandse stage. Twee maanden Stavanger Noorwegen. Hier heb ik fantastische mensen ontmoet die me voor altijd ​ gaan bijblijven. En natuurlijk dit moment: het afstuderen. Wat een voldoening na vier jaar keihard werken!

6. Mijn toekomst. Ik ga nu nog een extra jaar studeren om mezelf te specialiseren in intensieve zorgen. Hierna hoop ik aan de slag te kunnen op de intensieve zorgen in Turnhout (waar ik nu ook al een maand vakantiewerk ga doen). Waarom? Het is een dienst die voor kwaliteit gaat en een zeer mooie infrastructuur heeft. Binnen het team is er een mooi evenwicht tussen jong en oud en heerst er een hele fijne sfeer. En het belangrijkste: ik doe het werk graag! 😄

Katrien Markey (21) - ​ Campus Lier

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. Omdat ik me erg interesseer voor het menselijk lichaam en wat voor effect bepaalde ziektes hierop kunnen hebben. Een tweede reden is dat ik heel graag voor mensen zorg (cliché, I know, maar 100% waar!).  

2. Mijn vierde jaar. Ik zat het hele jaar met een dubbel gevoel. Na mijn derde jaar voelde ik me al klaar voor het werkveld. Anderzijds leverde dat jaar extra, met twee lange ​ contractstages nuttige ervaring op én de mogelijkheid om meteen een contract te ondertekenen.

3. Mijn eindstage. Op de dienst oncologie bij het UZA. Dat was mijn eigen keuze, ik was er dus heel blij mee.

4. Mijn lockdown. De lockdown viel tijdens mijn eindstage, ik ben dus gewoon blijven werken. Het was absoluut niet gemakkelijk, niemand was voorbereid op zo’n lockdown. Onze patiënten mochten geen bezoek ontvangen in de moeilijkste periode van hun leven. Dat was een moeilijk gegeven en het zorgde voor vele ethische dilemma’s bij alle zorgverleners. Ik had soms het gevoel dat ik tekortschoot in mijn opdracht.

5. Met mooiste moment? De punten van de eindexamens! Wat een ontlading als je ziet dat je voor alles geslaagd bent. Dan zijn die 4 jaar toch wel snel vooruit gegaan.

6. Mijn toekomst. Binnen 3 weken ga ik mijn contract van onbepaalde duur ondertekenen in het UZA. Ik heb hier 3 stages voltooid en elke keer weer voelde ik me op mijn plaats. Ik sta te popelen om aan de slag te gaan als verpleegkundige!

Machteld Van Der Linden (22) - Campus De Vest Mechelen

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. Ik koos voor verpleegkunde omdat ik een breed interesseveld heb en graag iets 'nuttigs' wilde doen. Hiermee bedoel ik iets wat ik echt nodig en belangrijk vind. Zelf ben ik al eens opgenomen geweest met een ernstige ziekte.

2. Mijn vierde jaar. Ik zag het eerst als een jaar waarin ik al met één voet in het werkveld zou staan wegens de vergoede stage, maar toen bleek dat er geen vergoeding in zat, heb ik het laatste jaar als een kans gezien om dingen te doen die ik normaal gezien niet zou hebben gedaan vanuit academisch oogpunt. Zo koos ​ ik voor een buitenlandse stage in Frankrijk terwijl mijn Frans helemaal niet super is, vertrouwend op mijn verpleegkundige competenties.

3. Mijn eindstage. Op de medische dienst van BASF Antwerpen, een stage die ik zelf heb geregeld nadat een docent deze dienst aanhaalde in een gesprek. Door de coronacrisis lag de stage even stil, maar dankzij de inspanningen van personeelsleden op BASF en mijn stagemonitrice kon ik op 25 mei de stage (op de valreep) hervatten.

4. Mijn lockdown. Ik heb gewerkt in het rusthuis waar ik al enkele jaren weekendwerk doe. Verder heb ik veel gesport en gevideobeld met vrienden die ik al lange tijd niet had gezien. Achteraf bekeken had ik misschien meer inspanningen voor school moeten leveren in deze periode. Ik heb mezelf wat 'respijt gegeven'.

5. Met mooiste moment? Moeilijk te zeggen. ik heb een hele reeks betekenisvolle momenten met zorgvragers in mijn rugzakje. Daarnaast heb ik ook lief, leed, plezier en beklag gedeeld met medestudenten. Het hoogtepunt van de opleiding was misschien wel de buitenlandse stage in Toulouse, waar ik terechtkwam in een enorm synergetisch en sympathiek team.

6. Mijn toekomst. Wat de toekomst me brengt is me nog steeds niet duidelijk. Ik wil nog even verder studeren alvorens me ten volle in het werkveld te storten. In de tussentijd wil ik in het weekend in een ziekenhuis werken om mijn praktijkcompetenties te onderhouden.

Helena Verrept (22) - Campus Lier

1.  Mijn keuze voor verpleegkunde. Ik was erg geïnteresseerd in de menselijke gezondheid en ik viel ook voor de gedachte dat ik met mijn job iets kon betekenen voor een ander.
2. Mijn vierde jaar. Ik ben er van overtuigd dat het vierde jaar een meerwaarde kan betekenen in de opleiding, maar als lid van de eerste lichting studenten heb ik opgemerkt dat de communicatie tussen de verschillende partners moet verbeteren ​ om meer duidelijkheid te scheppen over wat er van een vierdejaars verwacht wordt.
3. Mijn eindstage. UZA, afdeling hemodialyse. Ik had hier reeds stage gelopen in mijn derde jaar, maar mijn eindstage van 15 weken zorgde ervoor dat ik steeds meer de kans kreeg om mezelf te ontplooien tot een volwaardige bachelor in de verpleegkunde.
4. Mijn lockdown. Ik liep stage in het UZA. Het was in de ziekenhuizen een erg hectische en stressvolle periode. Als student was het niet altijd even gemakkelijk, maar mijn inzet werd wel gewaardeerd door de instelling.
5. Mijn mooiste moment. Dat ik na 4 intense jaren opleiding mijn diploma overhandigd kreeg en ik mezelf een volwaardige verpleegkundige mocht noemen.
6. Mijn toekomst. Ik wil mezelf continu blijven uitdagen en mezelf verdiepen in de verpleegkundige zorgverlening. Daarom ga ik nog een masteropleiding bijstuderen om op beleidsniveau de beste zorg voor patiënten te kunnen aanbieden. Dat ga ik combineren met een deeltijdse functie als verpleegkundige in het UZA om zo het contact met het werkveld te blijven behouden.

Maxime Van Winkel (22) - Campus Lier

1.  Mijn keuze voor verpleegkunde. Ik speelde al lang met de gedachte om bij de hulpdiensten te gaan, dus ben ik gaan uitzoeken welk diploma je moest halen om verpleegkundige op spoed te worden. 
2. Mijn vierde jaar. Ik vond het persoonlijk een meerwaarde. Ik heb lange spoedstage kunnen doen en daar enorm veel van geleerd. Maar misschien is dat niet voor alle studenten het geval. Wij zijn de enige professionele bachelor van 4 jaar, daar zou wel een compensatie tegenover mogen staan. 
3. Mijn eindstage en 4. Mijn lockdown. Ik heb mijn eindstage gedaan op de spoedgevallen van het UZA. Een enorm toffe en leerrijke ervaring, zeker met de coronacrisis die de stage nog eens extra uitdagend maakte. Ik heb de lockdown dus vlot doorstaan omdat ik aan het werk bleef en maar goed ook want thuis zitten zonder sociaal contact is niets voor mij. 
4. Mijn mooiste moment. Ongetwijfeld mijn buitenlandse stage in Maleisië. Dit was een ervaring om nooit te vergeten. De stage zelf was leerrijk om met andere culturen in contact te komen en na de stage-uren hebben wij mogen vertoeven in een prachtig land.  
5. Mijn toekomst. Ik wil graag op spoedgevallen of intensieve gaan werken. In welk ziekenhuis weet ik nog niet maar spoed op het UZA sprak mij wel enorm aan. Ik hou wel van de universitaire manier van werken. 

Jolien Borgmans (26) - Campus Turnhout

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. Na het behalen van mijn diploma als ergotherapeut bleef het in mijn hoofd spelen meer te willen weten en leren over het medische aspect. Het gevoel om echt te willen zorgen voor iemand bleef naar voren komen.
2. Mijn vierde jaar. Ik vond het zeker een meerwaarde op het gebied van stage. Je kon nog extra ervaring opdoen in een specifieke doelgroep die je zelf gekozen hebt.
3. Mijn eindstage. Op Coda Hospice (palliatieve eenheid) en op spoed in AZ Turnhout St. Elisabeth. Deze twee stages waren totaal verschillend qua doelgroep en benadering van de patiënt, maar beide leerrijk en interessant. Ze hebben er voor gezorgd dat ik me klaar voel om in het werkveld te stappen met de nodige bagage.
4. Mijn lockdown. De avond voor de lockdown zat ik op restaurant met mijn familie, de horecazaken moesten toen om middernacht sluiten. Toen kwam het bij me binnen hoe ernstig het was. Ik heb in die periode mijn stage kunnen verderzetten en daar ben ik heel blij om. Ik was nauw betrokken bij de patiënten met een besmetting of een mogelijke besmetting. Ik heb ervaren dat dit geen evidente periode is geweest in de ziekenhuizen, er werd veel verwacht van het personeel op tal van vlakken, maar als verpleegkundige kijk ik er met een positieve blik op terug, omdat dit een bijzondere maar leerrijke periode is geweest.
5. Mijn mooiste moment. De voldoening die je krijgt tijdens je stage. De patiënten waarvoor je zorgt zijn je enorm dankbaar en dan weet je waarom je het doet. Wat ik ook enorm mooi vond is de betrokkenheid van de docenten, hoe zij telkens achter ons stonden om het beste uit ons te halen en hoe trots ze zijn als we er op het einde van dit traject staan als volwaardige verpleegkundige. En het allermooiste was de kans om 2 maanden stage te lopen in het KCMC ziekenhuis in Tanzania. Het is een ervaring die ze me niet meer afnemen. Het laat je dingen beseffen waar je eerder niet bij stilstond. Je leert er dingen bij als verpleegkundige, maar je leert ook jezelf kennen als persoon.
6. Mijn toekomst. Ik ga nu werken in AZ Malle op heelkunde. Deze afdeling leunt aan bij mijn vorige opleiding als ergotherapeut. Maar na mijn stages in het 4de jaar ben ik nog aan het twijfelen om de banaba Intensieve Zorgen en Spoedgevallenzorg te volgen. Op latere leeftijd wil ik zeker in een palliatieve eenheid werken. Het is eigenlijk een luxeprobleem. Het aanbod aan werksettings is zo groot, dat het moeilijk kiezen is.

Mathieu Peeters (22) - Campus De Vest Mechelen

1. Mijn keuze voor Verpleegkunde. Ik koos voor verpleegkunde omdat ik heel sociaal aangelegd ben en graag contact heb met de mensen. Ook het werken aan een zorgproces sprak me aan.
2. Mijn vierde jaar. Ik heb mijn vaardigheden verder kunnen uitwerken. Zo ben ik nu veel zelfzekerder geworden om aan de slag te gaan in het werkveld.
3. Mijn eindstage. Op spoed AZ Sint Maarten Mechelen. Hier kreeg ik de kans om mij te ontplooien tot een zelfstandige verpleegkundige en werd ik geprikkeld om in acute situaties te kunnen handelen. 
4. Mijn lockdown. Ik kon mijn stage op spoedgevallen blijven uitvoeren. Hierdoor heb ik het hele proces kunnen meemaken van A tot Z. Ik stond echt in de frontlinie.
5. Mijn mooiste moment. Elke stage was een unieke belevenis. Het mooiste moment voor mij is wanneer je een patiënt ziet evolueren en dat je kan helpen om zo hun zelfredzaamheid terug op punt te stellen. 
6. Mijn toekomst. Ik ga werken op de dienst geriatrie in AZ Rivierenland Campus Bornem. De multifarmacologie, de verschillende pathologieën ... maar vooral ook levenswijsheid van de geriatrische patiënt spreken me enorm aan. 

 Mathilde Van der Veken (21) - Campus Turnhout

1. Mijn keuze voor verpleegkunde. Ik wist altijd al dat een zittende bureaujob niets voor mij was. Ik wilde zeer graag mensen helpen en verpleegkunde sloot hierbij het beste aan.
2. Mijn vierde jaar. Goh, moeilijk om dit kort te zeggen. Enerzijds vond ik dit een zeer leuk en leerrijk jaar, waar ik nog meer voorbereid werd op het 'echte werkleven', anderzijds zat ik met een vervelend gevoel omdat we in totaal toch een 26 weken als volwaardige werkkrachten werden ingezet, zeker door corona, zonder enige vergoeding, iets wat ons nochtans beloofd was.
3.  Mijn eindstage. In het eerste semester deed ik stage bij mensen met een mentale beperking. Ik vond dit zeer leuk en ga nu nog regelmatig op bezoek bij hen. Het zijn stuk voor stuk mensen met een gouden hart! In het tweede semester stond ik op medicatie -en alcoholverslaving in de psychiatrie. Ook dit was een zeer leerrijke stage. Al was het soms wel zwaar om al hun verhalen te horen. Het raakte me telkens wel. 
4. Mijn lockdown. Ik liep toen stage in de psychiatrie en hier viel de coronacrisis nog mee. Er waren zeer veel maatregelen (voornamelijk voor de patiënten) maar we hebben geen patiënten met corona gehad. Na mijn stage had ik het steeds heel druk met mijn schoolwerk, waardoor ik het sociale contact minder miste. Ik was toch altijd aan het werk.
5.  Mijn mooiste moment. Ik denk de liefde die ik terugkreeg van een van mijn bewoners met een mentale beperking wanneer ik net zijn bed had opgedekt. Hij was hier zo blij mee, bleef mij maar bedanken en liet iedereen zijn opgemaakt bed zien! Ik vond het zeer mooi om te zien hoe blij iemand kan zijn met iets dat we vaak als doodnormaal zien. Oh en verder heb ik ook nog mijn huidige vriend op school leren kennen, dus dat mag ook wel tellen als mooiste moment :) en natuurlijk het afstuderen. Ik sprong een gat in de lucht.
6.  Mijn toekomst. Ik begin in augustus in de psychiatrie te werken. Ik heb hier meerdere keren stage gelopen en vind dit altijd zeer leerrijke, interessante en fantastisch leuke doelgroepen om mee te werken. Ergens zou ik ooit wel graag werken met mensen met mentale beperking, maar hier zijn momenteel weinig jobs ... een droom voor later misschien ;)

(wm)

Neem gerust contact op met Directeur Marcom en Algemeen woordvoerder Veerle Heyvaert voor meer vragen én antwoorden.

Veerle Heyvaert Algemeen woordvoerder

• [email protected]
• 0473 81 38 96