Wat zullen we je missen, Mark.

Wat zullen we hem missen. Mark Pecqueur is gisterenavond overleden. We wisten dat het een kwestie van tijd was, want genezing was niet meer mogelijk, maar toch komt zijn heengaan onverwacht, toch komt het hard aan.

Mark was een titaan in zijn vak. Een absolute autoriteit. Hij stond in het adresboekje van elke zichzelf respecterende autojournalist en hij bleef zijn immense expertise op het vlak van autotechnologie, mobiliteit, energie en waterstoftechnologie delen in de krant, op tv, als veelgevraagd spreker, als docent. Tot het echt niet meer kon, tot de laatste snik.

Hij leefde en deelde met totale overgave, tot op het einde. Want zo was Mark: ambitieus, maar zelfrelativerend, gedreven en passioneel, maar altijd met een kwinkslag. Een rots in de branding als vakman, docent en mentor, voor zijn studenten, zijn collega’s, het grote publiek. Maar ook een onverzettelijke rots in de branding als familieman, voor zijn vrouw Isabelle en zijn kinderen. Voor zijn vrienden ook. Mark was een fenomeen. Een icoon.

Mark tilde met potlood en witte stofjas het imago van de autotechnoloog vanuit de smeerput tot naar de mobiliteit van morgen. Hij vormde een hecht team en daagde collega's en studenten uit om hun kennis tot een hoger niveau te tillen. De docenten van autotechnologie en voertuigtechnieken zullen proberen om Mark zijn levenswerk en visie verder uit te dragen. Het team staat met zeer grote fierheid achter al de prachtige realisaties van Mark en koestert de herinneringen aan al de mooie momenten samen.
​
​Wat zullen we je missen, Mark. In je eeuwige stofjas, potloodstompje achter het oor. Grappige, lieve, alleswetende professor, uitlegger, visionair soms. Waterstofman.

We wensen familie, vrienden en iedereen die met Mark een band had, veel sterkte bij dit grote verlies.